(Yakmadan, ruhunu hissettirerek)
Raif Efendi, dışarıdan bakıldığında dünyanın en sıradan, en silik, en “hiç” insanıdır. Ankara’da bir çeviri bürosunda çalışan, eve gidip gelen, kimseye sesini yükseltmeyen, kimseden bir şey beklemeyen, içine kapanık bir memurdur. İş arkadaşları ona “tutunamayan” gözüyle bakar, alay eder, acırlar. Ama Raif’in içinde kimse tarafından bilinmeyen kocaman bir hayat, kocaman bir aşk ve kocaman bir yara vardır.Gençliğinde babasının isteğiyle Berlin’e sabunculuk öğrenimi için gönderilir. Raif orada ilk kez kendini bulur: kitaplar, müzeler, panayırlar, yalnız ama özgür günler… Bir gün bir sanat galerisinde Andrea del Sarto’nun “Kürk Mantolu Madonna” tablosuna bakarken, tablodaki kadının gözlerinde tuhaf bir canlılık fark eder. O kadar etkilenir ki her gün galeriye gitmeye başlar.Bir akşam, bir gece kulübünde o tablodaki kadınla karşılaşır: Maria Puder. Kürk mantolu, sert, alaycı, mesafeli, bağımsız bir kadındır Maria. Raif onunla konuşmaya cesaret edemez ama bir şekilde yolları kesişir. Aralarında inanılmaz bir çekim başlar. Maria, Raif’in hayatında gördüğü en “gören”, en “anlayan” insandır. Raif de Maria’nın hiç alışık olmadığı bir saflık ve derinlik taşır.İki yaralı insan birbirinde teselli bulur. Raif ilk kez gerçekten yaşanmış hisseder, Maria ilk kez gerçekten sevilmiş. Aşkları çok yoğun, çok kırılgan, çok “sanki rüya”dır. Maria, Raif’e “Seninle kendimi çocuk gibi hissediyorum, sanki bütün dünya beni anlamış gibi” der. Raif ise ona “Hayatımın anlamı sensin” der.Ama kader araya girer. Raif’in babası ölür, acilen Türkiye’ye dönmek zorunda kalır. Maria’dan haber bekler, mektup yazar, aylarca, yıllarca… Hiç ses çıkmaz. Raif umudunu kaybeder, kendini tamamen kapatır, o silik memur haline döner.
Yıllar sonra, Raif ölümcül hasta yatarken, iş arkadaşlarından biri (yani kitabın anlatıcısı) onun günlüğünü bulur ve okur. O günlüğün içinde Raif’in gerçek hikâyesi vardır: Maria’nın ondan bir çocuk doğurduğunu, ama Raif’e hiç haber vermediğini, birkaç ay sonra da öldüğünü öğreniriz. Maria’nın son cümlesi şudur:“Raif… Hayat ancak seninle güzeldi. Ama ben sana haber veremedim. Çünkü senin sevgine dayanamayacak kadar yorgundum. Affet beni.”Raif Efendi, dünyada en çok sevdiği ve en çok anlaşıldığı insan tarafından bile “korunmak” adına susturulmuş, unutulmuş gibi yaşamıştır. Ve o büyük aşkı, o büyük anlaşılmışlık hissini bir ömür boyu içinde taşımış, kimseye anlatamamıştır.
Kitabın son cümlesi şudur:
“Dünyada bana hiçbir şey, tabiatın, bir insanın, bir tek insanın bile, samimi bir gülüşü kadar teselli veremezdi. O gülüşü gördüğüm gün, her şeyi unutacağımı zannediyordum. Ama o gülüş bir daha geri gelmedi.”Kürk Mantolu Madonna, anlaşılmamanın, yanlış anlaşılmanın ve “bir kerecik gerçekten anlaşılmış” olmanın romana dönüşmüş hâlidir.Okuduğunuzda Raif’in içindeki o soğuk odanın kapısı aralanır… ve bir daha kapanmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
kitap özeti, kitap,yeni çıkan kitaplar, romanlar, hikayeler, kitap oku, bedava kitap